เรื่องราววุ่นๆ ของแม่มดสาวที่ดั๊นเบื่อชีวิตสุขสบายที่ทำทุกอย่างได้ง่ายได้เพียงขยับปลายนิ้ว อิซาเบล บิเกโลว์ (นิโคล คิดแมน) มา(พยายาม)ใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาที่ไม่ใช่เวทย์มนตร์ เพื่อค้นหารักแท้ แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้เธอได้พบกับนักแสดงหนุ่มสุดเวอร์ที่กำลังมีชีวิตการ แสดงที่ตกต่ำแบบถึงขีดสุด แจ็ค ไวท์ (วิลล์ เฟอร์เรล) ที่กำลังพยายามหานักแสดงหน้าใหม่มารับบท ซาแมนธา กับ การรีเมคละครโทรทัศน์เรื่องดัง Bewitched แต่ชีวิตอันสุดแสนธรรมดามันช่างไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อเธอดันตกหลุมรักเขาเข้าจริงๆ ไม่ใช่แค่ต้องรักเพราะในละคร แล้วเรื่องราวสุดป่วนของแม่มดสาวที่พยายามเอาชนะใจชายหนุ่มธรรมดาๆ โดยการพยายามไม่ใช้เวทย์มนตร์ก็เริ่มขึ้น....

เปิด เรื่องด้วยมุมมองจากฟากฟ้า (มองครั้งแรกก็คิดในใจว่าทำภาพให้เหมือนกับเวลาแม่มดขี่ไม้กวาดผ่านเลย) แต่แล้วสิ่งที่คิดนั่นก็ถูกเมื่อ อิซาเบลล์ ก้าวลงจากไม้กวาดเพื่อเข้าอยู่บ้านหลังหนึ่ง แล้วชีวิตเธอก็ดูแสนง่ายดายด้วยการใช้เวทย์มนตร์จัดการสารพัดอย่างด้วยความ รวดเร็วทันใจจนได้สัญญาเช่าบ้านอยู่ที่นั่น (โว้ว ง่ายเพียงปลายนิ้วจ้ะ) และเรื่องราวก็ดำเนินไปเรื่อยๆ โดยมีมุขตลกแทรกมาเป็นระยะๆ ซึ่งมุขตลกต่างๆ ส่วนมากก็จะได้มาจากท่าทางการแสดงของ วิลล์ เฟอร์เรลล์ ที่ยังคงเหมาะสมกับการแสดงตลกอย่างมากทีเดียว ในตอนแรกเราอาจจะคิดว่าทั้ง นิค และ วิลล์ จะสามารถแสดงได้เข้ากันหรือไม่ เพราะคนนึงก็เป็นนักแสดงที่มีฝีมือจัดจ้าน โดยเฉพาะดราม่า ส่วนอีกคนก็เป็นนักแสดงที่มีความโดดเด่นในด้านหนังตลก แต่เมื่อดูแล้วก็จะรู้เลยว่า ความเป็นมืออาชีพของทั้งคู่นั้นสุดยอด

หลัง จากที่ช่วงหลังๆ เราได้เห็นภาพของ นิโคล ในผลงานแนวดราม่าหนักๆ เสียมากกว่า จึงทำให้เรื่องนี้ เธอดูสดใสมากขึ้นด้วยบทและสีสันในหนัง และบทบาทการแสดงของเธอก็ไม่ได้ทำให้ได้โชว์ความสามารถทางการแสดงมากนัก แต่ทว่ายังทรงพลังได้อย่างไม่น่าเชื่อ เพราะยังไงก็ตาม เราก็ยังคงอินกับการที่เธอเป็นแม่มดจริงๆ

แม้ ว่าธีมแล้วจะดูเป็นหนังรักโรแมนติก-คอมเมดี้ที่ไม่น่าจะมีอะไร แต่จริงๆ แล้วตัวเนื้อเรื่องนั้นมีนัยยะสำคัญของการบอกเล่าสิ่งเตือนใจให้คนดูได้พอ สมควร ทั้งการที่ อิซาเบลล์ เป็นแม่มดและสามารถทำทุกอย่างไม้สมประสงค์ได้ตามต้องการ แม้ว่าบางอย่างอาจจะแลกมาด้วยการเอาเปรียบคนอื่น หรือทำให้คนอื่นเดือดร้อนบ้างก็ตาม แต่ในที่สุดเธอก็คิดได้และยอมที่จะให้ทุกสิ่งเป็นไปในแบบที่ควรจะเป็นตาม กลไกธรรมชาติ อย่างการที่เธอพยายามสาปให้เขาหลงรักเธอ แต่ในที่สุดเธอก็รู้ว่า ถ้าความรักที่ไม่ได้มาจากจิตใจ สิ่งดีๆ ที่ทำให้กันไม่ได้มาจากใจจริงแล้วล่ะก็ สิ่งเหล่านั้นก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรกับชีวิตเธอเลยแม้แต่น้อย

ส่วน ทางด้านของแจ๊ค นั้นเขาก็สามารถขอทุกอย่างได้อย่างใจหวังเพียงกระดิกนิ้วเช่นกัน แต่ทว่าในกรณีของเขานั้น สิ่งเหล่านี้ไม่ได้มีมาตั้งแต่เกิดเหมือน อิซาเบลล์ เขาได้มันมาเพราะชื่อเสียงและความโด่งดังที่ได้จากการแสดง แต่สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งไม่ยั่งยืน เมื่อมีได้ มันก็หมดได้เหมือนกัน เหมือนกับสิ่งที่เขากำลังประสบอยู่ในขณะนี้ หลังจากที่หนังฟอร์มยักษ์ทุนหลายล้านบาทคว่ำไม่เป็นท่า เขาต้องกลับมาพึ่งละครทีวีเพื่อช่วนเพิ่มเรตติ้ง และด้วยความเป็นดาราที่อีโก้สูง คนรอบข้างจึงล้วนแต่พูดจาดีๆ กับเขา แม้ว่าหลายเรื่องที่พูดนั้นจะไม่เป็นความจริง เหมือน แจ๊ค เป็นคนที่โชคร้ายคนหนึ่งที่รอบตัวเขา หาคนจริงใจที่จะพูดความจริงกับเขาได้ยาก

จน เมื่อ อิซาเบลล์ โกรธเกรี้ยวเขาจนถึงขีดสุด เธอตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยการบอกกับ แจ๊ค ตรงๆ ว่าเขาเป็นไอ้เห่ยที่ไม่เอาไหน คิดแต่จะโทษคนอื่นโดยไม่มองตัวเอง แต่คราวนี้แจ๊ค กลับไม่รู้สึกโกรธและกลับรู้สึกดีใจด้วยซ้ำ เพราะตลอดระยะเวลาที่เขาทำงานในวงการไม่เคยมีใครกล้าด่าเขาตรงๆ แบบนี้มาก่อน (คล้ายกับว่าเธอนี่ล่ะโคตรจริงใจเลยสำหรับเขา) และ นี่เป็นสิ่งที่สะท้อนภาพของคนในสังคมเราทุกวันนี้จริงๆ ว่าหลายคนในสังคมชอบฟังสิ่งหอมหวานที่หลอกลวง มากกว่าความเป็นจริง ทำให้เรามีเพื่อนหรือคนจริงใจที่สนิทด้วยความบริสุทธิ์ใจลดลงทุกวันๆ และสิ่งนี้เองที่เป็นเวทย์มนต์ที่ อิซาเบลล์ ทำให้เขาเริ่มสนใจในตัวตนของเธอมากขึ้น

ส่วน เวทย์มนตร์ของ แจ๊ค นั้นมาในช่วงโค้งสุดท้าย ก่อนที่ อิซาเบลล์ จะกลับไปเมืองที่เธอจากมา เมื่อเขาเริ่มทบทวนทุกอย่างว่าทำไมล่ะ แค่เธอเป็นแม่มด มันทำให้ความเป็นตัวเธอเปลี่ยนไปหรือเปล่า เขาเดินกลับมาพร้อมกับพูดในสิ่งที่ทำให้เธอยิ้มได้ "เราต้องอยู่ด้วยกันได้อยู่แล้ว ดู ซาแมนธา สิ เธอเองก็อยู่ระหว่างสองโลกอย่างมีความสุขได้ แล้วทำไมเราจะเป็นอย่างนั้นบ้างไม่ได้"

"ความ รัก" ก็คือเวทย์มนตร์อันอัศจรรย์ที่อยู่คู่โลกของเรานั่นเอง ลองมองดูรอบตัวสิ ความรักทำให้หลายสิ่งหลายอย่างเป็นไปได้ บ้างก็ทำให้คนเราอยากเป็นคนดีขึ้น บ้างก็อยากทำตัวให้คนที่เรารักภูมิใจ สิ่งเหล่านี้กคือเวทย์มนตร์ที่เรามีอยู่ในตัวเอง โดยที่เราไม่รู้สึกตัวต่างหาก เพียงแต่...เราต้องรู้จักใช้ความรักให้เป็น....